“Antroposen’de vücut bulan yeni jeolojik çağ bağlamında düşünecek olursak, malzemenin yeniden kavramsallaştırılması, mimariye (hem coğrafi hem de jeolojik boyutlarıyla birlikte) yeni bir maddesellik nosyonu getirebilir mi? Tarihçi Dipesh Chakrabarty, ‘İnsanları jeolojik aktörler olarak adlandırmak, insana dair tahayyülümüzü genişletmektir,’ iddiasında bulunuyor. Timothy Morton’ın, çevreyi insanlara kıyasla daha geniş bir zaman ve mekâna yayılmış (örneğin 500 yıl sonra da buralarda olacak polistiren bardaklar gibi) muazzam bir nesne derlemesi olarak betimleyen ‘hiper-nesneler’inden, medya teorisyeni Jussi Parikka’nın materyaller, kimya ve atıklar için alternatif bir teorik köken inşa eden jeolojik medya çalışmalarına. Mimari maddesellik anlayışımızda, daha geniş bir zamana, daha geniş bir Dünya’ya yayılma bağlamında benzer bir entelektüel değişimi düşünebilir miyiz?” NEMESTUDIO çalışması (Neyran Turan & Mete Sönmez) “Dokuz Ada: Mimari Etrafında Konular”, mimari maddeselliğin zamansal ve coğrafi kökenleri üzerine düşünen karışık teknik bir yerleştirme. İnşaat malzemelerinden savurganca inşa edilmiş dokuz “ada” bir malzemenin “mimari” olarak yeniden işlendiği bir üst kısım ve malzemenin nasıl tedarik edildiğini açığa çıkaran bir alt kısımdan oluşuyor. Dokuz çizimin eşlik ettiği bu “dokuz ada” mimari malzemenin içinde gömülü olan coğrafi kökene ve jeolojik zamana dikkat çekiyor.