San Quirino’nun tarihi merkezindeki bir bölgede, iyileşmeden yıkım ve yeniden yapılanmaya kadar çeşitli müdahalelerle küçük İtalyan kasabalarının tarihi kent çekirdeğinin yenilenmesinde malzemelerin rolü araştırıldı. Oldukça riskli bir sismik alan olarak kabul edilen bir bölgede geleneksel taş duvarların kullanımının yeniden yorumlanması için malzemenin kırılganlıklarıyla baş etmek zorunda kalındı. Kompleksin ana binası (ev 1) taş duvarlar, kemerli bir revak ve malzemelerin dayanıklı doğasının açıklıkların ahenkli dağılımıyla birleştirildiği bir ana cephe gibi mimari öneme sahip bazı özellikleri korunarak tek bir aile konutu yaratacak şekilde yeniden yapılandırıldı. Diğer bina (ev 2), strüktürü kritik durumda olan bir ahırın yıkılması ve yeniden inşasıyla elde edilen bir antrenör evine dönüştürüldü. Geniş kapsamlı olarak ele alındığında proje, yapı elemanlarının bir doz hicvedilmesiyle, bina yapma geleneği ile oynayarak malzemelerin rolünü ve bir zamanlar kurulan hiyerarşileri değiştirerek yeniden icat edildi. Ev 1’in özgün strüktürü, kutu şeklindeki hacimlerin farklı seviyelerde karmaşık mekânlar yaratması amacıyla kaydırılarak yeni bir canlı organizma yaratan bir kabuk olarak ele alındı. Bahsi geçen bu brüt betonarme kutular binanın dışında farklı şekillerde ortaya çıkıyor. Bir yerde özgün duvarlardan taşarken başka bir yerde ise taş duvarla aynı hizada kalıyor ya da revakı işgal ediyorlar.
Ev 2’nin yeniden inşası sırasında, tarihi merkezlere yapılan tüm müdahalelerde uygulanan ve küçük ölçekli kırsal alanların kimliğinin yitirilmesini önlemek için geleneksel şekil ve biçimlerde taş kullanılmasını sağlayan yapı yönetmeliklerine uymak zorunda kalındı. Evin şekli betonarme döşemeler ile tanımlanırken geleneksel doğal taş malzeme bir tür “kozmetik” kullanımla yeniden yorumlandı ve bu sayede ana binanın hiyerarşisini altüst etti. Her iki ev de, oldukça riskli bir sismik alanın gereklerine cevap veren (eski taş duvarlara takviyesi yapılarak) betonarme strüktüre sahip. Binalar oldukça yalıtkan bir dış kabuk ve düşük enerji tüketen sistemler (ısı pompaları) ile tanımlanıyor. Yalıtım katmanı iç yüze yerleştirilerek beton ve taş duvarların daha soğuk görünmesine alternatif olarak alçıpan veya ahşap panellerle kaplandı. Ev 2’de güneye ve batıya bakan büyük açıklıklar, güneş battığında özel aydınlatma efektleri yaratan “perde taşları” ile güneşten korunuyor.
KÜNYE
Arsa Alanı: 2.216 m2
Konut Alanı: 420 m2 (300 + 120)
Mimarlık Ofisi: ELASTICOSPA + 3
İşbirlikçileri: Valeria Brero, Corrado Curti, Daniele Almondo, Marco Burigana, Andrea Rosada ve Serena Nano
Statik Proje: Antonio Colonnello
Fabrika Danışmanı: Proj-system
Yüklenici: Bedin e Arrigò
Fotoğraflar: Mattia Balsamini (Konut 1) ve Elisabetta Crovato (Konut 2)
